KSIĄŻ MAŁY, Narodzenia NMP

Adres:
32-210 Książ Wielki, Książ Mały nr 14
tel. 41-383-81-97

www.ksiazmaly.opw.pl

liczba mieszkańców: 1 239

Proboszcz:
ks. Piotr Figarski, KHW, mgr teol., ur. 1968 (Nowiny), wyśw. 1995, mian. 2022

Rys historyczny:
Początki osadnictwa w Książu Małym sięgają 1300 r. p.n.e, w okresu rozwoju kultury łużyckiej. Najprawdopodobniej tereny te w późniejszym czasie weszły w skład tzw. Państwa Wiślan i mogły być chrystianizowane już ok. X w.

Najstarszy zapis o kościele w Książu Małym pochodzi z rejestrów świętopietrza z 1325 r. W kronice Jana Długosza z 1475 r. znajduje się już opis kościoła i okolicy. Kronikarz wymienił nazwiska patronów świątyni i dziedziców okolicznych miejscowości. W latach 1565-1583 kościół przeszedł w ręce protestantów i zamieniony został na zbór kalwiński. Jednak bpowi Piotrowi Myszkowskiemu udało się odzyskać świątynię dla katolików. Konsekrował ją bp Mikołaj Oborski w 1670 r.

Dobrze zachowany barokowy wystrój świątyni to dzieło wybitnego krakowskiego snycerza Jerzego Hankinsa. Mistrza sprowadził do Książa Małego ówczesny proboszcz – ks. Jan Maruchowicz. Jego staraniem kościół został rozbudowany i odrestaurowany w 1710 r. Hankins jest autorem pięknego ołtarza głównego oraz dwóch ołtarzy bocznych. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem przyozdobiony sukienkami.

W 1991 r., z racji wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce, ołtarze poddano gruntownej konserwacji i renowacji. W świątyni znajduje się pochodzący z 1621 r. krucyfiks, który pierwotnie był w najstarszej części kościoła – w kruchcie. Po konserwacji został przeniesiony do kościoła i zawieszony nad wejściem. Zachowały się również inne starsze elementy – kamienny portal, pierwotne antepedium, epitafia fundatorów i darczyńców kościoła. Jedno z nich - najcenniejsze i unikatowe wykonane przez Hankinsa dla ks. Maruchowicza - znajduje się przy wejściu do zakrystii. Tego typu epitafia są jedynie dwa w Polsce.

Odpusty: Narodzenia NMP – 8 września
MB Szkaplerznej – 16 lipca